Zabytkowa Kopalnia Srebra Tarnowskie Góry
Zabytkowa Kopalnia Srebra w Tarnowskich Górach to atrakcja turystyczna umożliwiająca zwiedzanie podziemi dawnej kopalni srebra, zlokalizowanej w triasowych dolomitach i wapieniach. Od 2004 roku jest częścią pomnika historii, a od lipca 2017 roku znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO, w ramach obiektu „Kopalnia rud ołowiu, srebra i cynku z systemem gospodarowania wodami podziemnymi w Tarnowskich Górach”.
Kopalnia, położona przy ul. Szczęść Boże 81, jest jednym z czterech punktów Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego oraz od 2014 roku członkiem Europejskiego Szlaku Dziedzictwa Przemysłowego (ERIH). W 1976 roku otwarto dla zwiedzających dwa fragmenty wyrobisk Królewskiej Kopalni Fryderyk (Königliche Friedrichsgrube), działającej od 1784 do 1911 lub 1912 roku. Obecnie kopalnia ma ponad 150 km podziemnych chodników i sztolni.
Turystyczna trasa o długości 1740 m przebiega na głębokości 40 m i łączy trzy szyby: „Anioł”, „Żmija” i „Szczęść Boże”. Turyści mogą zobaczyć XVIII- i XIX-wieczne przodki górnicze, narzędzia oraz przejść część trasy łodzią. Trasa została wzbogacona o autentyczne dźwięki pracy gwarków.
W budynku nadszybia znajduje się multimedialna wystawa poświęcona historii i technologii wydobycia, w tym pierwsza na Górnym Śląsku maszyna parowa. Na terenie kopalni znajdują się także sala kinowa, restauracja, sklepy z pamiątkami oraz parking. Kopalnia jest przystosowana dla osób niepełnosprawnych, a mikroklimat podziemi utrzymuje stałą temperaturę 10°C.
Obok kopalni znajduje się Skansen Maszyn Parowych, gdzie można zobaczyć maszyny używane w przemyśle, takie jak walce drogowe, lokomobile i parowozy. Nowością jest Mała Kolej Skansenowa, która zapewnia przejażdżki wokół skansenu.
Zabytkową Kopalnią Srebra oraz Sztolnią Czarnego Pstrąga zarządza Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej. Od 2006 roku kopalnia jest częścią Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego, a w 2004 roku została uznana za pomnik historii. W 2017 roku, podczas 41. sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa w Krakowie, wpisano ją na listę UNESCO.